UNESCO Werelderfgoed

Begijnhoven waren besloten hoven waar weduwen en ongehuwde vrouwen een religieus geïnspireerd, maar zelfstandig leven leidden. Er was zelfbestuur onder leiding van een grootjufrouw.

De begijntjes voorzagen in hun levensonderhoud door te weven, kant te maken of te borduren. Ze legden de gelofte van zuiverheid en gehoorzaamheid af, maar niet van armoede. Er was een grote harmonie tussen het spirituele en materiële leven. Op elk moment konden ze het begijnhof verlaten. 

Het begijnhof in Lier ontstaat in 1258. Het is een  typisch 13de-eeuws stratenbegijnhof met 11 straten en 162 huisjes. Centraal gelegen vind je de Sint-Margaritakerk (17-18de eeuw). 

Verder is er een kalvarieberg, een convent en een infimerie, die later meisjesweeshuis werd.

De ingang in de Begijnhofstraat wordt geaccentueerd door een monumentale arduinen poort (1690). Bovenop staat een terracottabeeld van de Heilige Begga (1777), de patroonheilige van de begijnen. Links naast de poort staat een gepolychromeerd beeld van Onze-lieve-vrouw-van-Remedie (14de eeuw).

Verschillende plaatsen in het begijnhof herinneren ons aan auteur en schilder Felix Timmermans, die hier veel inspiratie vond. Hij gaf het ook de bijnaam "d'amandelboon van Lier". Zijn novelle "De zeer schoone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen" (1918) speelt zich grotendeels hier af.

In 1994 stierf zuster Agnes, het laatste Lierse begijntje.

In 1998 werd het Liers begijnhof, samen met 12 andere begijnhoven in België, als UNESCO Werelderfgoed erkend.