Dit straatbegijnhof is ontstaan omstreeks 1200 en vormde vanaf 1259 een afzonderlijke parochie. Het huidige begijnhof vormt een miniatuurstad, omgeven door bakstenen muren en toegankelijk via vier poorten. In de jaren negentig werd het prachtig gerestaureerd en in 1998 werd het opgenomen op de Unesco-lijst van Werelderfgoed. De tuin is doorlopend te bezichtigen, de kerk enkel op afspraak. Het begijnhof in Lier ontstaat in 1258. Begijnhoven waren besloten hoven waar weduwen en ongehuwde vrouwen een religieus geïnspireerd, maar zelfstandig leven leidden. Er was zelfbestuur onder leiding van een grootjufrouw. De begijntjes voorzagen in hun levensonderhoud door te weven, kant te maken of te borduren. Ze legden de gelofte van zuiverheid en gehoorzaamheid af, maar niet van armoede. Er was een grote harmonie tussen het spirituele en materiële leven. Op elk moment konden ze het begijnhof verlaten. In 1994 stierf zuster Agnes, het laatste Lierse begijntje. In dit stratenbegijnhof zijn 162 huisjes verspreid over elf smalle straatjes en centraal gelegen is de Sint-Margaritakerk. Een kalvarieberg en een tuintje met poort bevinden zich op de plaats van de vroegere boomgaard. Verder is er een convent en een infimerie, die later meisjesweeshuis werd. De ingang in de Begijnhofstraat wordt geaccentueerd door een monumentale arduinen poort (1690). Bovenop staat een terracottabeeld van de Heilige Begga (1777), de patroonheilige van de begijnen. Links naast de poort staat een gepolychromeerd beeld van Onze-Lieve-Vrouw-van-Remedie (14de eeuw). Verschillende plaatsen in het begijnhof herinneren ons aan auteur en schilder Felix Timmermans, die hier veel inspiratie vond. Hij gaf het ook de bijnaam "d'amandelboon van Lier". Zijn novelle "De zeer schoone uren van Juffrouw Symforosa begijntjen" (1918) speelt zich grotendeels hier af. Het begijnhof is vrij te bezoeken. Poorten in Begijnhofstraat, Schapenkoppenstraat en stadsvest.